Instagramming

1.Rassberry tea 2.Descartes  3.Λευκός Πύργος  4.Φιλοσοφική

1.Εξεταστική  2.Ροτόντα  3.The sky+the tree!  4.Αγαπημένο Lipton black tea

1.Υπογραφή Victoria Hislop  2."To νήμα"  3.Thessaloniki book fair  4.Βιβλία.New entries

Book fair Thessaloniki 2012 - Victoria Hislop

Το Σάββατο 26/5 επισκέφτηκα τη διεθνή έκθεση βιβλίου στο χώρο της ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη. Ως γνωστή βιβλιοφάγος δε θα μπορούσα να παραλείψω μια τέτοια βόλτα σε έναν επίγειο παράδεισο! Ένας χώρος γεμάτος βιβλία κάθε είδους, για όλα τα γούστα και τα ενδιαφέροντα. Έκανα μια μεγάλη περιήγηση μέσα στα περίπτερα, είδα εκδοτικού οίκους και φυσικά πήρα κάποια βιβλία.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο επισκέφτηκα την έκθεση ήταν η συζήτηση – συνέντευξη της Victoria Hislop. Δεν είχε τύχει να τη δω ποτέ από κοντά οπότε ήταν μια καλή ευκαιρία. Εντυπωσιάστηκα από το πόσο καλά ελληνικά μιλάει και από το πόσο συνειδητοποιημένα ήταν αυτά που έλεγε. Ήταν μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με περιεχόμενο κυρίως το τελευταίο της βιβλίο το «Νήμα» που έχει ως επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη. Αν την έχετε δει από κοντά φαντάζομαι θα παρατηρήσατε την ηρεμία της και τους «λεπτούς» τρόπους της. Απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις του κοινού προσπάθησε να λύσει όλες τις απορίες σχετικά με το βιβλίο της αλλά και να πει τη γνώμη της για ό,τι αφορά την Ελλάδα σήμερα. Συγκεκριμένα και σε ό,τι έχει σχέση την κρίση που βιώνουμε είπε τα εξής: «Σε αντίθεση με την σταθερότητα της Αγγλίας η Ελλάδα μέσα στον 20^ο αιώνα βίωσε μεγάλες καταστροφές και τα πράγματα άλλαζαν κάθε 15 – 20 χρόνια». Συμπλήρωσε επίσης πως «οι Έλληνες όμως πάντα επιβίωναν και τα πράγματα γίνονταν καλύτερα. Γι’ αυτό υπάρχει ελπίδα και σήμερα να αλλάξει αυτή η κατάσταση».

 Με μια νότα αισιοδοξίας έκλεισε η συζήτηση και ακολούθησε υπογραφή των βιβλίων της.  Συμπέρασμα; Είναι μια πολύ ευγενική παρουσία που χαίρεσαι να την ακούς να μιλά και ακόμα περισσότερο να την διαβάζεις!

Τα βιβλία που πήρα

Το χρονικό της τρέλας. vol.II

Οι εκλογές τελείωσαν (φυσικά μπορεί να έρθουν κι άλλες). Και ίσως τώρα να βρισκόμαστε σε μεγαλύτερο χάος από πριν. Εν μέρει μπορεί να περιμέναμε αυτά τα αποτελέσματα εν μέρει και όχι. Δε θέλω να μιλήσω ονομαστικά. Τις τελευταίες μέρες όλοι κρίναμε, βρίσαμε, θυμώσαμε, μείναμε έκπληκτοι. Για πολλούς και διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Όποια κι αν είναι όμως τα αποτελέσματα εμείς τα διαμορφώσαμε.

   Νομίζω πως είναι κοινής αποδοχής το ότι οι απόψεις είναι πιο διασπασμένες από ποτέ. Αυτό αποδεικνύει η πληθώρα των κομμάτων που έχουν εκλεγεί. Από εκεί και πέρα οι ερμηνείες και οι εξηγήσεις γι’ αυτό είναι πολλές. Σίγουρα υπάρχουν και θετικά και αρνητικά σε όλο αυτό. Νομίζω βέβαια πως λίγο πολύ μεγάλο μέρος των πολιτών δεν ψήφισε συνειδητά. Και αυτό είναι διπλής ανάγνωσης. Πάλι κάποιο ποσοστό ψήφισε παλαιοκομματικά, πάλι κάποιο ποσοστό ψήφισε χωρίς να ψάξει πολιτικές θέσεις και πρόσωπα, και πάλι κάποιο ποσοστό δεν ψήφισε καθόλου (35%!). 'Iσως αυτή να είναι και η χειρότερη περίπτωση.

   Αυτά βέβαια αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου.  Στην Ελλάδα δε φαίνεται να έχουμε πολιτική και κοινωνική συνείδηση. Είμαστε το κράτος της «ταμπέλας», της αναζήτησης της πρόσκαιρης ικανοποίησης και της κατανάλωσης του «έτοιμου». Της έτοιμης ιδέας και της έτοιμης σκέψης.

   Όλο και από κάπου θα ακούσατε ότι τα αποτελέσματα (ένα κομμάτι τους τουλάχιστον) δείχνουν την έλλειψη παιδείας. Σωστό. Έτσι δεν είναι άλλωστε; Αν δε μάθεις να σκέφτεσαι κριτικά τότε φυσικά θα ακολουθείς το «έτοιμο». Αν δεν ανοίξεις το μυαλό σου τότε φυσικά θα ακολουθείς το «έτοιμο». Αν δε μάθεις να ψάχνεις τότε φυσικά θα ακολουθείς το «έτοιμο». Και αυτό βέβαια δε δείχνει βάθος σκέψης. Το  «έτοιμο»  άλλωστε μπορεί να αποδειχτεί και επικίνδυνο. Αλλά έτσι έχουμε μάθει. Στο σχολείο δε χρειαζόταν η κριτική σκέψη, χρειαζόταν η έτοιμη απάντηση που είχες απομνημονεύσει. Λογικό λοιπόν να σκέφτεσαι έτσι και στην ενήλικη ζωή. Ελλάδα, η χώρα του συμπεριφορισμού.

   Ώρες ώρες νομίζω πως είμαστε ένα σύνολο ανήλικων ενηλίκων. Ναι, αυτό ακριβώς. Σε ένα μικρό παιδί δε μπορείς να εμπιστευθείς ένα σοβαρό θέμα. Είναι λογικό πως θα κάνει λάθος. Δεν έχει εμπειρία και ωριμότητα. Σε έναν μεγάλο όμως; Του συγχωρείται η ανωριμότητα και η έλλειψη μνήμης της ιστορίας του τόπου του (αν την ξέρει); Όπως και να ‘χει όσο ένδοξο παρελθόν και να έχεις αν απλά το επικαλείσαι χωρίς να προσπαθείς και για το παρόν τότε ούτε το παρελθόν σου τιμάς ούτε τη ζωή σου βελτιώνεις.

   Η κατανάλωση του «έτοιμου», η ανυπαρξία συνείδησης, η δηθενιά και η τάση ότι τα ξέρουμε όλα είναι το άδειο, στην ουσία, βάθος (όπως λέει και ο Hegel) που νομίζουμε ότι έχουμε. Ας το αλλάξουμε!

Ε.

Είμαι η νέα γενιά

Δεν έζησα διαφθορές χρόνων. Κι όμως μπούχτισα γιατί σε μένα έρχονται οι συνέπειες.

Δεν έκλεψα κανέναν. Κι όμως σε μένα έρχονται οι τιμωρίες.

Άλλοι τα φάγανε. Κι όμως εγώ θα πεινάσω.

Δε διάλεξα αυτή την κοινωνία. Κι όμως εγώ θα ζήσω σε αυτή.

Δε πρόλαβα να ξεκινήσω τη ζωή μου. Κι όμως ήδη μου κλείνουν τον δρόμο.

Είμαι η νέα γενιά.

Αυτή τη φορά μη με κρεμάσεις.

Το χρονικό της τρέλας

   Αυτό είναι ένα άρθρο που σκεφτόμουν από καιρό να γράψω, αλλά πάντα κολλούσα. Πώς θα αρχίσω, πώς θα διατυπώσω και τι… Πώς θα βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά και πως θα τις πω σε κάποιον άλλο…

   Το χρονικό της τρέλας, ναι. Γιατί οι καιροί που ζούμε είναι, στο ελάχιστο, τρελοί. Γρήγοροι ρυθμοί, τρελές σκέψεις, βομβαρδισμός πληροφοριών από παντού. Και πάντα πίστευα πως η υπερπληροφόρηση (ουσιαστικά παραπληροφόρηση) σε κάνει αναποφάσιστο και έρμαιο των καταστάσεων. Σήμερα όλα αυτά είναι στο ζενίθ και εσύ στη μέση να προσπαθείς να ισορροπήσεις. Τρελό.

   Ξέρεις, όλο αυτό με την κρίση προσπαθώ να θυμηθώ πότε το συνειδητοποίησα πρώτη φορά. Έχει μήνες, ναι. Αλλά μου πήρε κάποιον καιρό να συνειδητοποιήσω ότι μπήκα σε κρίση – mood. Δε αναφέρομαι μόνο στο να το νιώσω λόγω περικοπών, αν και φυσικά αυτό ήταν από τα πρώτα σημάδια. Εννοώ όμως και το να νιώσω ότι όλοι είμαστε στιγματισμένοι απ’ αυτό. Όπου και να πας μιλάνε γι’ αυτό… Όλα στρέφονται γύρω από αυτό… Άλλα αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα. Και ζούμε μέσα σε αυτή. Τρελό.

   Το ψυχογράφημα της εποχής μας πιστεύω είναι μια διαδρομή με ένα αστικό λεωφορείο. Ναι, εκεί μέσα τα βλέπεις όλα. Ανθρώπους σκυμμένους, ανθρώπους στενοχωρημένους, ανθρώπους προβληματισμένους, ακόμη και ανθρώπους να παραμιλούν… Εκεί μπορείς να καταλάβεις πώς έχει το πράγμα. Οι διαθέσεις τα λένε όλα. Πρώτα δείγματα της κατάστασης; Η κατήφεια, ο εκνευρισμός. Κι έπειτα συνεννόηση μηδέν. Η καθημερινότητα δυσκολεύει. Τρελό.

   Και ερχόμαστε στο σήμερα. Εκλογές. Μάλλον οι πιο σημαντικές εκλογές μετά τη μεταπολίτευση. Τι επικρατεί; Χάος. Μάλλον είναι οι εκλογές που βρίσκουν την πλειοψηφία αναποφάσιστη στο τι θα ψηφίσει πιο πολύ από ποτέ. Μάλλον είναι οι εκλογές που οδηγούν τις καταστάσεις και τις απόψεις στα άκρα. Μάλλον είναι οι εκλογές που οι πολιτικοί μας δουλεύουν πιο πολύ από ποτέ στην «προεκλογική τους εκστρατεία». Κι αλήθεια αναρωτιέσαι, υπάρχουν ακόμα άτομα που τους πιστεύουν; Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν  κατανοούν τη διαφορά μεταξύ στόχων του προεκλογικού προγράμματος του εκάστοτε κόμματος και στόχων του μνημονιακού προγράμματος; Γιατί το ότι δε θα πράξουν αυτά που διατείνονται στα προεκλογικά τους προγράμματα είναι σίγουρο… Τρελό.

   Αυτή τη φορά έχουμε μεγάλη ευθύνη να δείξουμε τι θέλουμε και τι δε θέλουμε. Αυτή τη φορά έχουμε μεγάλη ευθύνη να μην ξανακάνουμε τα λάθη του παρελθόντος που μας έφεραν εδώ. Αυτή τη φορά θα φανεί αν ξυπνήσαμε.

   Προσωπικά δε πιστεύω πως πολιτικά και οικονομικά θα αλλάξει κάτι. Ό,τι κι αν γίνει σε αυτέ τις εκλογές. Στο άμεσο μέλλον τουλάχιστον. Τα πράγματα σε μεγάλο βαθμό είναι προδιαγεγραμμένα και προσυμφωνημένα. Το ζητούμενο είναι τουλάχιστον να φανεί πως αλλάζει η νοοτροπία και η σκέψη μας.

   Άλλωστε η κρίση είναι πρώτα κοινωνική και μετά οικονομική. Κι άλλωστε η επανάσταση ξεκινά από την εσωτερική αλλαγή και είναι εσωτερική αλλαγή.

   Σας αφήνω με τα λόγια του Καζαντζάκη...

Δεν υπάρχουν ιδέες , υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει.

Ψηφίστε συνειδητά.

Ψηφίστε ανθρώπους.

Ε.