Συγγραφέας: Τίτος Πατρίκιος
Εκδόσεις: Κίχλη
Σελίδες: 220
Αφού η ιστορία είναι
πάντα παρελθόν, όποιος θέλει να μπει στους κόλπους της πρέπει να εγκαταλείπει
το παρόν. Με το τελευταίο του βιβλίο που φέρει τον τίτλο Ο Πειρασμός της Νοσταλγίας: Σημειώσεις
Καθημερινότητας από τις εκδόσεις Κίχλη, ο Τίτος Πατρίκιος μας μεταφέρει σε
διάφορες περιόδους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας ή καλύτερα, οι ιστορικές μνήμες
αποκτούν μπροστά μας παροντική υπόσταση.
Το βιβλίο ενός εκ των κορυφαίων εν ζωή ποιητών της χώρας μας
αποτελεί ένα μακροπερίοδο ημερολόγιο με αυτοαναφορικές σκέψεις, πολιτικές κριτικές
και φιλοσοφικές ανησυχίες που μας παρουσιάζονται λιτά κι αντηχούν σε προσωπικές
εμπειρίες, εσωτερικές ή εξωτερικές, του κάθε αναγνώστη. Οι σημειώσεις του
ποιητή καταγράφονται από το 1980 μέχρι το 2014, προσφέροντάς μας μέσα σε 200 περίπου
σελίδες ένα ιστορικό όχημα για να κινηθούμε αντιληπτικά γύρω από σύγχρονους,
αλλά και διαχρονικούς προσωπικούς προβληματισμούς.
Η ανάγκη για πλουραλισμό, η καταπιεστική φύση των
ολοκληρωτικών καθεστώτων, η παρακμή του τότε υπαρκτού σοσιαλισμού στη Σοβιετική
Ένωση, το άτομο, ο έρωτας, ο θάνατος, η φιλία, ο χρόνος, ο πολιτικός ρόλος της Ευρώπης,
η οικονομική κρίση, η ποιητική δημιουργία και οι τέχνες είναι μόνο μερικά από
τα ζητήματα που μας παρουσιάζονται με αποφθεγματικό τρόπο χωρίς ωστόσο να
διεκδικούν τον θρόνο της υπερβατικής αλήθειας ούτε να υποβάλλονται σε κάποιο
στενό φιλοσοφικό σύστημα.
Κάποιες ενδιαφέρουσες σημειώσεις στις οποίες αξίζει να
σταθούμε είναι οι παρακάτω:
«Είναι πιο εύκολο να ενώσει κανείς τις δύο άκρες της γης
παρά τις δύο άκρες της ζωής του.»
«Για να κρατήσει μια πίστη χρειάζεται να απειλείται συνεχώς
από απιστίες.»
«Τα ευρωπαϊκά κράτη έπαψαν να πολεμούν μεταξύ τους και
συμφιλιώθηκαν όταν πια η Ευρώπη έπαψε να είναι το κέντρο του κόσμου και έγινε
επαρχία του.»
«Οι καλοί ποιητές όλων των καλλιτεχνικών ρευμάτων έγιναν
πραγματικά καλοί όταν μπόρεσαν να βγουν από το ρεύμα τους.»
«Όπως οι μεγάλοι ποταμοί καταπίνουν τα μικρά ρυάκια, έτσι
και ο αέναος κοσμικός χρόνος καταπίνει τον λιγοστό δικό μας.»
«Τα κερδισμένα χρόνια
αρχίζουν από τότε που συνειδητοποιούμε πως είχαμε χαμένα χρόνια.»
«Αφού υπάρχουν τόσα δολοφονημένα παιδιά είναι φυσικό να
υπάρχουν και παιδιά δολοφόνοι.»
«Το να καταλαβαίνεις ότι οι άλλοι έχουν άδικο δεν σημαίνει,
αναγκαστικά, ότι εσύ έχεις δίκιο.»
του Θοδωρή Μπόνη
