"Casual Vacancy" - " Ένας ξαφνικός θάνατος" , της J.K. Rowling

Συγγραφέας: J. K. Rowling
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Σελίδες: 593

            Casual Vacancy, Ένας ξαφνικός θάνατος. Το βιβλίο της J. K. Rowling που (βάζω στοίχημα) θα έχετε ακούσει χίλιες φορές πως δε μοιάζει με τον Harry Potter. Ναι, λοιπόν, δε μοιάζει. Και δεν περιμένατε εμένα να σας το πω. Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε ενηλίκους και σίγουρα όχι σε παιδιά.

            Βρισκόμαστε στο Πάγκφορντ, μια μικρή προαστιακή πόλη της Αγγλίας, η οποία προσπαθεί να βγάλει προς τα έξω την όμορφη εικόνα τηςβρετανικής επαρχίας αλλά κατά βάθος (και όπως συνήθως συμβαίνει) έχει χίλια δυο προβλήματα.  Στο Πάγκφορντ υπάρχουν διαλυμένες οικογένειες, επιθετικοί σύζυγοι, παιδιά με κατεστραμμένα παιδική ηλικία, κλοπές, ξύλο, βιασμοί, υπάρχει υποκρισία, καχυποψία και κάθε είδους κόμπλεξ. Βασικό πρόβλημα της πόλης είναι το ότι δε θέλει να συμπεριλάβει στα όριά της την κακόφημη συνοικία Φίλντς, καθώς εκεί μένουν ναρκομανείς, φτωχοί και παρείσακτοι της κοινωνίας (!) . Ο πραγματικός ήρωας αυτού του βιβλίου, ο Μπάρι Φερμπράδερ, πεθαίνει στις πρώτες σελίδες. Από εκεί και έπειτα ξεκινά ένα γαϊτανάκι από καταστάσεις, εξελίξεις και πρόσωπα που φτάνει μέχρι το τέλος. Ο Μπάρι Φερμπράδερ, λοιπόν, σύμβουλος στο τοπικό συμβούλιο του Πάγκφορντ, πεθαίνει και η θέση του μένει κενή. Η απουσία του, με κάποιον  τρόπο, σοκάρει και επηρεάζει όλα τα πρόσωπα του βιβλίου (και είναι πολλά). Πρώτα απ’ όλα, βασικό θέμα που απασχολεί όλους είναι πως θα καλυφθεί η θέση που έμεινε κενή στο τοπικό συμβούλιο και έπειτα τι θα γίνει με το θέμα της συνοικίας Φιλντς που εκκρεμεί. Καθ' όλη τη διάρκεια του βιβλίου βλέπουμε τους πρωταγωνιστές, τα καθημερινά προβλήματά τους, τα άγχη τους, τον τρόπο που βρίσκουν να επιβιώνουν. Καθένας απ’ αυτούς έχει ένα μεγάλο κενό σε κάποιον τομέα της ζωής του, είτε συναισθηματικό, είτε υλικό, είτε νοητικό. Σε καμία περίπτωση η ζωή τους δεν είναι ιδανική και η έλλειψη γίνεται φανερή καθώς η πλοκή προχωρά. Γι' αυτό, άλλωστε, και ο αγγλικός τίτλος του βιβλίου είναι Casual Vacancy.

            Διαβάζοντάς το, αρχικά, δεν ενθουσιάστηκα. Στο πρώτο μισό του βιβλίου περίμενα να γίνει κάτι για να μου τραβήξει την προσοχή. Επίσης, είναι λίγο δύσκολο το ότι υπάρχουν πάρα πολλοί χαρακτήρες και πρέπει να θυμάσαι πάρα πολλά ονόματα καθώς και τις σχέσεις μεταξύ όλων αυτών των ανθρώπων. Περνώντας τη μέση, όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Από εκεί και πέρα η ιστορία σε πάει από μόνη της στο τέλος. Τα πράγματα γίνονται πιο ιδιαίτερα, υπάρχει περισσότερο σασπένς και εν τέλει το βιβλίο γίνεται ένα συναρπαστικό και ταυτόχρονα προκλητικό ανάγνωσμα.

            Η Rowling, και σε αυτό το βιβλίο, συνεχίζει αυτό που ξέρει να κάνει πολύ καλά. Είναι ιδιαίτερα αφηγηματική, με αριστοτεχνικά περιγραφικές σκηνές και λεπτομέρειες. Η γλώσσα είναι πυκνή και σε πολλά σημεία εντελώς ωμή (σε αντίθεση με τα προηγούμενα βιβλία της).  Μη σας κάνουν εντύπωση οι βρισιές και ο απότομος λόγος κάποιων χαρακτήρων. Άλλωστε, η Rowling πάντοτε είχε ρεαλιστική προσέγγιση και έλεγε αλήθειες, ακόμα και στα βιβλία του Harry Potter, που αποτελούν φαντασία.

            Το βιβλίο είναι καλό. Αν μη τι άλλο, είναι υπολογίσιμο και αξιοπρεπές. Και πλέον είμαι πεπεισμένη πως η J. K. Rowling μπορεί να γράψει τα πάντα. Και την αγαπώ.