Σημείο αυτοπροσδιορισμού

Συχνά αναρωτιέμαι. Σε έναν κόσμο τόσο πολύπλοκο, χαοτικό, γεμάτο θόρυβο και σύγχυση, πού μπορείς να βρεις ένα σημείο να σταθείς; Πού μπορείς να βρεις ένα σημείο για να αυτοπροσδιοριστείς; Αλήθεια, υπάρχει τέτοιο σημείο; Παντού άνθρωποι, γνώμες, συμβουλές, πρακτικές, γούστα, πρότυπα. Και συ κάπου εκεί ανάμεσα, να προσπαθείς να βρεις λίγο χώρο για να κάνεις την παρουσία σου αντιληπτή και αισθητή στου άλλους και στον εαυτό σου. Ή, μήπως, προσπαθείς να την κάνεις απλά ανεκτή;

Η καθημερινότητα τρέχει και μαζί μ’ αυτήν τρέχει και η ζωή σου. Και συ τρέχεις από πίσω να προλάβεις. Τρέχεις, όμως, πίσω από τη ζωή σου ή πίσω από την καθημερινή ρουτίνα σου; Ζεις πραγματικά ή απλώς αποτελείς δείγμα ύπαρξης; Ή τρέχεις, απλώς, χωρίς να ξέρεις το γιατί;

Όλοι έχουμε πέσει σε τέλμα σε κάποια φάση της ζωής μας. Σε πολλές φάσεις, μάλλον. Και εκεί είναι που αγωνιούμε να βρούμε το νόημα που μοιάζει να χάνεται. Το νέο και το διαφορετικό που θα μας εμπνεύσει και θα δώσει νέα πνοή στο νόημα της ζωής μας. Όταν ζεις, όμως, σε έναν κόσμο, στον οποίο δε μένει σχεδόν τίποτα σταθερό και τίποτα δε διαρκεί για πάντα, ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις είναι το να μεταμορφωθείς σε χαμαιλέοντα και να είσαι έτοιμος να προσαρμοστείς στις εκάστοτε συνθήκες που ανακύπτουν. Πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχτείς καταστάσεις και να συμβιβαστείς με κάποια πράγματα. Θέλεις, όμως, -και πρέπει- να παλέψεις για να μην αφήσεις αυτά που πραγματικά επιθυμείς. Για να μη ξεχάσεις ποιος πραγματικά είσαι μέσα απ’ αυτά.  Και εκεί μπερδεύεσαι. Τί ακριβώς κάνεις σε αυτό το κομβικό σημείο; Όλη αυτή η αλληλεπίδραση με τον έξω κόσμο βοηθά στον αυτοπροσδιορισμό ή, απλά, σε ετεροπροσδιορίζει;

Για να μη χαθείς, ωστόσο, μέσα στα λεπτά αυτά όρια μεταξύ αυτοπροσδιορισμού και ετεροπροσδιορισμού, πρέπει να βρεις τη χρυσή τομή. Πρέπει να πάρεις μια απόσταση από τα πράγματα, από τις καταστάσεις και τους ανθρώπους. Πρέπει να πάρεις, ακόμα, μια κάποια απόσταση από τον ίδιο σου τον εαυτό. Να τον δεις από μακριά για να ανακαλύψεις ποιος ήσουν μέχρι τώρα. Και να τον θεωρήσεις μέσα από το πρίσμα του χρόνου. Να δεις από που ξεκίνησες, που βρίσκεσαι, που θες να φτάσεις. Να αναζητήσεις κάποιες σταθερές για να πιαστείς και να χτίσεις θεμέλια και βάσεις, όπως η οικογένεια, οι φίλοι, οι αγαπημένες σου ασχολίες. Και να θυμάσαι: εσύ δημιουργείς τον εαυτό σου και ο εαυτός σου δημιουργεί εσένα. Εσύ, μόνο εσύ, μπορείς να θέσεις σε κίνηση ή να αφήσεις σε ακινησία τη ζωή σου. Βλέπεις, ακούς, δέχεσαι, συζητάς, σέβεσαι, αποδέχεσαι και απορρίπτεις. Στο τέλος, όμως, η απόφαση είναι πάντα δική σου. Το ίδιο και η πράξη. Το ίδιο και το κίνητρο πίσω από την πράξη. Κι έτσι είσαι ελεύθερος, γιατί δε βασίζεσαι πάνω σε κάποιον ή σε κάτι. Δε ρίχνεις ευθύνες πουθενά. Και κάπου εκεί ριζώνει ο αυτοπροσδιορισμός. Στο σημείο όπου εσύ αποφασίζεις το ποιος θα είσαι.

The only person you are destined to become is the person you decide to be.

― Ralph Waldo Emerson