"Ο φύλακας στη σίκαλη" του J. D. Salinger

Συγγραφέας: J.D. Salinger
Εκδόσεις: Γράμματα
Σελίδες: 255

Ο περίφημος συγγραφέας, ο J. D. Salinger, έγραψε τον «Φύλακα στη σίκαλη» το 1951 και αρχικά το βιβλίο προοριζόταν για ενήλικες, έγινε όμως ιδιαίτερα δημοφιλές στο εφήβους εξαιτίας του ύφους του που ταίριαζε σε αυτήν την ηλικία μιας και ο βασικός χαρακτήρα είναι έφηβος. Οι φήμες γύρω από τον Salinger είναι πολλές, απαγόρευσε να γίνει το βιβλίο ταινία, ζούσε κλεισμένος στο σπίτι του, δεν φωτογραφιζόταν και δεν έδινε συνεντεύξεις και μάλιστα είχε δηλώσει πως "το να εκδίδω (βιβλία) είναι μια τρομερή παραβίαση της ιδιωτικής μου ζωής. Μου αρέσει να γράφω. Το λατρεύω. Γράφω όμως μόνο για τον εαυτό μου και για την προσωπική μου ευχαρίστηση".  Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει συνδεθεί και με τη δολοφονία του J. Lennon γιατί το δολοφόνος του, David Chapman, το είχε στην κατοχή του την ώρα της δολοφονίας.

          Αν και το βιβλίο είναι «παλιό», είναι διαχρονικό. Την δεκαετία του ’70 που μεταφράστηκε από την Τζένη Μαστοράκη και εκδόθηκε πρώτη φορά (εκδόσεις Επίκουρος)  στα ελληνικά αποτελούσε sine qua non. Διαβάζεται όμως ακόμα και σήμερα και είναι από τους πιο κλασσικούς τίτλους που θα βρείτε σε μια βιβλιοθήκη.

          Όλο το βιβλίο είναι ο εσωτερικός μονόλογος του έφηβου Χόλντεν Κώλφηλντ. Ο πρωταγωνιστής μας διηγείται τη ζωή του, ξεκινώντας με την κατάσταση και την καθημερινότητα που επικρατεί στο σχολείο του, το οποίο και εγκαταλείπει εξαιτίας της κακής του επίδοσης. Συνεχίζει με περιγραφές της οικογενείας του, των φίλων του και οποιουδήποτε άλλου συναντά. Το κείμενο είναι ένα ταξίδι στην εφηβεία και η προβολή της νεολαίας και στις δυο πλευρές της. Η μια πλευρά είναι η «σκληρή» εικόνα που θέλει να δείξει και η άλλη είναι η πιο ευαίσθητη και τρυφερή που εκφράζει την ανάγκη για σιγουριά και σχέσεις με τους ανθρώπους.

          Η γλώσσα του βιβλίου είναι μια έντονη αργκό, η οποία αντικατοπτρίζει τον βασικό χαρακτήρα, την ηλικία του και την εποχή του. Είναι όμως και ένα από τα στοιχεία που κάνουν το βιβλίο διαχρονικό και άκρως ρεαλιστικό, μιας και πάντα και παντού, ειδικά η νεολαία χρησιμοποιεί τον δικό της κώδικα συνεννόησης. Τα εύσημα αξίζουν φυσικά στην Τζένη Μαστοράκη, η οποία καταφέρνει να διατηρήσει ακέραιο το κλίμα που αποπνέει αυτός ο λόγος μεταφράζοντας το βιβλίο στα ελληνικά.

                   Το βιβλίο είναι μια σάτιρα στην υποκρισία που βλέπουμε καθημερινά και σε όλους τους «κάλπηδες» ανθρώπους και καταστάσεις που συναντούμε.