Κάποτε είχες πει πως θα φτάναμε στην άκρη του κόσμου. Μαζί.
Ήμασταν στη θάλασσα. Τραπέζι στα βότσαλα. Δύση.
Ο ήλιος περνούσε μέσα απ’ το ποτήρι σου. Φυσούσε αεράκι.
Μόνοι. Για μια άχρονη στιγμή.
Κάποτε είχα πει πως θα πάω ένα βήμα παρακάτω. Μέσα μου.
Πως θα κάνω το άλμα. Πως θα σπάσω το φόβο και θα ζήσω.
Πως θα λιώσω τη σιωπή. Εγώ.
Θα άλλαζα τον κόσμο.
Μια απόφαση ζωής να παίρναμε και να την κρατούσαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου